WOODY ALLEN

 

właściwie Allan Stewart Konigsberg

urodził się1 grudnia 1935 roku w Nowym Yorku.

 Pochodził z  żydowskiej rodziny. Był synem Nettie oraz Martina Konigsbergów. Jego ojciec miał wiele zawodów – był taksówkarzem, barmanem, bukmacherem, sprzedawcą . Miał młodszą o  8lat siostrę  Letty , z którą do dziś pozostaje w przyjacielskich stosunkach.Rodzice jego pragnęli aby Woody  został farmaceutą, on jednak od najmłodszych lat interesował się filmem.

Wychowywał się na Brooklynie, w czasach wschodzących gwiazd filmowych, rodzącej się amerykańskiej potęgi i złotych czasów radia. Słuchał  radiowych audycji komediowych, oglądał  chętnie występy komików. Nie znosił szkoły, wolał siedzieć w domu grając na klarnecie jazz lub wymyślać kawały, które posyłał do gazet. W ten sposób zarabiał 25 dolarów tygodniowo, pisząc ok. 30 żartów dziennie.
Allen zmienił nazwisko w wieku 17 lat, ponieważ postanowił zostać komikiem. Uważał, że Konigsberg to za poważne nazwisko dla komika. Woody początkowo grywał w kafejkach i małych klubach Greenwich Village jako komik. Został wyrzucony z Uniwersytetu Nowojorskiego po pierwszym roku, gdyż oblał zajęcia z filmu. 
W 1952 podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt z agencją William Morris Agency. Niespełna w wieku 20 lat  trafił do telewizji. Pisał tam scenariusze dla  satyrycznych programów. W latach 1955-58 pisał teksty do programów telewizyjnych.W  1960 roku zaczął występować w   telewizyjnym show .  W tym samym też roku wystąpił po raz  pierwszy na deskach Blue Angel na Manhattanie. Woody  zdobył rozgłos głównie dzięki występom  w  programach telewizyjnych„The Ed Sullivan Show” czy „The Tonight Show”.Jego dowcipy były tak popularne, że  wydał z nimi   płyty z nagraniami.
W filmie  zadebiutował  w 1965 roku zarówno  w nim grając jak i pisząc jego scenariusz. Była to komedia Co słychać, koteczku? Clive’a Donnera. Film osiągnął olbrzymi sukces, mimo tego  Allen uznał, że wszystko zostało zepsute przez producentów. Był tak  bardzo niezadowolony z  filmu, że stwierdził, iż każdy następny scenariusz  będzie reżyserować sam i nikomu nie pozwoli na jakiekolwiek zmiany. I tak waśnie rozpoczęła się długoletnia przyjaźń Woodiego z filmem.
W  roku1969 napisał swoją pierwszą sztukę teatralną "Play it again, Sam" "Zagraj to jeszcze raz, Sam" ("Zagraj to jeszcze raz, Sam"),  wystawianą na Brodwayu. . W pierwszych latach jego kariery powstały takie dzieła jak  "Bananowy Czubek" i „Wszystko czego chcielibyście dowiedzieć się o seksie ale boicie się zapytać”, "Bierz forsę i w nogi". W 1966 roku przerobił japońskiej komedii Kokusai himitsu keisatsu: Kagi no kagi (Jak się masz koteczku?). W 1969  roku miał miejsce jego debiut jako reżyser filmowy parodią filmu gangsterskiego Bierz forsę i w nogi.Sam napisał też do niego scenariusz i zagrał  w nim główną rolę. Komedia ta była mocno zwariowana i solidnie podszyta  inteligentny humor.
Przez kolejne lata Allen realizował przede wszystkim komedie.
Z początkiem lat siedemdziesiątych reżyser żonglował  różnymi gatunkami:

•  science fiction ("śpioch")
•  saga historyczna("Miłość i śmierć")
• konwencja political fiction ("Bananowy czubek")
• poradnik seksuologiczny (Wszystko czego chcielibyście dowiedzieć się o seksie ale boicie się zapytać") 

 W latach  osiemdziesiątych jego główną muzą stała się jego żona Mia Farrow, którą obsadzał  we wszystkich swoich filmach.
W tych filmach często powraca do charakterystycznych motywów - magii kina. Lata dziewiędziesiąte oraz początku XX wieku reżyser powraca do lżejszych komedii, zazwyczaj o zabarwieniu kryminalnym.

    Dorobek Woody’ego Allena jest imponujący,  prawie co roku powstawał jego  nowy film. Reżysera można niewątpliwie uznać za człowieka renesansu. Oprócz tego,  że jest reżyserem, scenarzystą,aktorem, muzykiem, literatem.  Opublikował kilka sztuk teatralnych, zbiory opowiadań, antologie. Autor w swoich filmach przemyca piękno miast, szczególnie swojego ukochanego Nowego Yorku oraz szeroko rozumianą z nimi związaną kulturę. Dużo w jego filmach psychologii, a przekaz nigdy  nie jest podawany wprost.Twórca często dotyka kwestii nieszczęśliwej lub niespełnionej miłości, tematów dotyczących śmierci, braku sensu życia czy ateizmu. Obraz Allena jest  magiczny, niesamowity.